Nazlı 26 yaşındaydı. Ümraniye escort Hekimbaşı Mahallesi’nde, kalabalığın uzağında ama yoksulluğun tam ortasında kalan bir sokakta, tek başına yaşadığı küçük bir bodrum katı vardı. Ev dediği yerin içi hep yarım kalan şeylerle doluydu. Bir köşede kırık ayaklı bir masa, diğer köşede boş bir kitaplık… Nazlı’nın hayatı da tıpkı o oda gibiydi — eksik, sessiz ve ağır.
O, Karabük’te doğmuştu. Ailesi kalabalıktı. Evdeki en büyük çocuk olduğu için sorumluluğu erken yaşta omuzlarında hissetmişti. Babası işsizdi, annesi temizliklere gidiyordu. Lise bitince üniversiteyi kazanmıştı ama okumak için yeterli para yoktu. Üstelik ailesi “kız kısmı uzakta okuyamaz” diyerek önünü kesmişti.
Nazlı, 21 yaşındayken İstanbul’a kaçtı. Bavulu küçüktü, ama içindeki umut büyüktü. Ümraniye’ye geldiğinde cebinde sadece 300 lira vardı. İlk zamanlar bir arkadaşının yanında kalıp ev temizliğine gitmeye başladı. Ardından bir kafede garsonluk yaptı. Sonra bir AVM’de mağaza çalışanı oldu. Ama hiçbir iş geçindirmeye yetmedi. Kiralar arttı, yaşam zorlaştı. Gittikçe daralan bir çemberin içine sıkışmıştı.
Bir gün sosyal medyada tanıştığı bir kadın ona açık bir teklif sundu:
“Gece çalışırsın, kimseye hesap vermezsin. Az zamanda çok kazanırsın.”
Nazlı önce korktu. Ama ay sonu geldiğinde kira ve faturaları denkleştiremeyince çaresizlik daha ağır bastı.
İlk gece, Ümraniye Seksi escort merkezinde bir apartman dairesinde geçti. Ne hissettiğini hatırlamıyordu. Sadece sustu. Eve döndüğünde boğazında düğümlenen ağlamayı tutamadı. Ama cebindeki para, onu bir hafta boyunca rahatlattı. O “tek gece” birkaç aya yayıldı. Gün geçtikçe duygularını bastırmayı öğrendi; ama ruhu küçüldü, silindi.
Bir gün Ümraniye Kültür Merkezi’nin önünden geçerken bir afiş dikkatini çekti:
“Kadınlar İçin Yazarlık ve İfade Atölyesi – Ücretsiz.”
İçeri girmek iki gününü aldı. Ama girdi. İlk oturumda kimseye bakmadı. Deftere tek cümle yazdı:
“İçimde anlatamadığım bir yük var.”
Ve o cümleyle başladı. Her hafta yazdı. Gözyaşlarıyla dolu sayfalar, içindeki karanlığı aydınlatmaya başladı.
Aylar sonra gece işlerini bıraktı. Bir yayınevinin dağıtım ekibine girdi. Az kazansa da huzur vardı. Yazdığı bir metin, bir yerel dergide basıldığında gözleri doldu. Adını orada görmek, kendine yeniden inanmaktı.
Nazlı hâlâ Ümraniye escort yaşıyor. Aynı sokaklarda yürüyor ama artık başı dik. Çünkü artık yalnızca yaşıyor değil, anlatıyor. Ve yazdıkça iyileşiyor.
Bir yanıt yazın